Genel kurul, kâr payının dağıtılması konusunda devredilemez bir yetkiye sahiptir(6102 sayılı Türk Ticaret Kanunu md. 408/2-d). Bununla birlikte, net dönem kârı bulunmasına rağmen, sebepsiz yere, bu kârın hiç dağıtılmaması veya kâr payı hakkının sınırlanmasına neden olacak kadar düşük miktarda dağıtılması ya da kâr payının sistematik olarak azaltılması, kâr payı hakkının ihlali sonucunu doğurur. Özellikle azınlığın kâr payı hakkının ihlal edilmesi durumunda, mahkemece hükmedilebilecek çözümlerin başında kâr payı dağıtılması gelir. Mahkemenin vereceği kâr dağıtımına ilişkin karar, genel kurul kararı yerine geçer[1]. Dolayısıyla, tıpkı çıkarılmaya ilişkin karar gibi, mahkemece verilecek kâr payı dağıtılmasına ilişkin karar da, kesinleşmesiyle birlikte hüküm ve sonuçlarını doğurur[2].
Mahkemenin kâr dağıtımına ilişkin vereceği hükmün infazında tereddüt yaşanmaması için kararın bilirkişilerden alınan rapor ışığında, karışıklığa mahal vermeyecek şekilde açık yazılması büyük önem arz etmektedir. Örneğin, mahkeme, kararında, yalnızca bir defaya mahsus kâr dağıtımına karar veriyorsa, dağıtılacak kâr miktarını açıkça zikretmeli; öte yandan birkaç yıl için kâr dağıtılmasına hükmediyorsa, kârın hangi tarihte ve miktarda dağıtılacağını belirtmelidir[3].
Osman Can BAŞDEMİR
[1] Tekinalp, Ü.: “Anonim Ortaklığın Haklı Sebeplerle Alternatif Çözümlü Fesih Davasının Bazı Usulî Sorunları”, Ersin Çamoğlu’na Armağan, İstanbul 2013, s. 221.
[2] Şahin, A.: Anonim Ortaklığın Haklı Sebeple Feshi, İstanbul 2013, s. 528-529.
[3] Tekinalp, s. 221.