“Zimmet” başlıklı 2004 sayılı İcra ve İflas Kanunu md. 6’da yer alan düzenleme “İcra dairesine tevdi veya bu dairece tahsil olunan veya muhafaza altına alınan paraların, ilgili memur tarafından zimmete geçirilmesi halinde, zimmete geçirilen miktar, cezai takibat sonucu beklenmeden ve tazmin yolunda bir hükme hacet kalmaksızın hazine tarafından derhal icra veznesine yatırılır. Devletin asıl sorumlulara rücu hakkı saklıdır” şeklindedir.
Anılan hüküm Devletin, icra ve iflas daireleri görevlilerinin eylemleri nedeniyle kusursuz sorumlu olmasına örnek gösterilebilir. Bu düzenleme, icra dairesine yatırılan veya icra dairesi tarafından muhafaza altına alınan paraların, icra ve iflas dairesi görevlisi tarafından zimmete geçirilmesi hâlinde uygulanacaktır. Bununla birlikte İİK md. 5 ve İİK md. 6 hükümleri arasındaki fark, zimmetle ilgili olarak Devlet aleyhine bir tazminat davası açılmasına gerek olmamasıdır[1].
İİK md. 6’ya göre, icra ve iflas dairesi görevlisi tarafından zimmetine geçirilen miktar, ilgili görevli hakkındaki ceza soruşturmasının sonucu beklenmeden ve bu konuda tazmin yönünde bir karar verilmesi gerekmeden, Hazine tarafından icra veznesine derhâl yatırılacaktır. Anılan maddenin son cümlesine istinaden Devlet, ilgililere rücu etme hakkına sahiptir. Devletin rücu talebine ilişkin dava da adliye mahkemelerinde (genel mahkemelerde) görülecektir[2].
Berna Berfin KAYA
[1] Baki Kuru, İcra ve İflas Hukuku El Kitabı, Tamamen Yeniden Yazılmış ve Genişletilmiş İkinci Baskı, Ankara, Adalet Yayınevi, 2013, s. 101.
[2] Kuru, s. 102.